11 ¹ Wyrzuć swój chleb na powierzchnię wód - a przecież po wielu dniach odnaleźć go możesz*. ² Rozdaj część między siedmiu czy nawet ośmiu*, bo nie wiesz, co może się złego przydarzyć na ziemi. ³ Gdy chmury napełnią się deszczem, wylewają go na ziemię. A jeśli drzewo upadnie - na południe czy też na północ - na miejscu, gdzie upadnie, tam leży*. ⁴ Kto baczy na wiatr, nie będzie siał, a kto ma chmury patrzy, nie będzie zbierał. ⁵ Jak nie wiesz, którą drogą duch wstępuje w kości, co są w łonie brzemiennej*, tak też nie możesz poznać działania Boga, który sprawuje wszystko. ⁶ Rano siej swoje ziarno i do wieczora nie pozwól spocząć swej ręce, bo nie wiesz, czy wzejdzie jedno czy drugie, czy też są jednakowo dobre. ⁷ Przyjemne jest światło i miło oczom widzieć słońce. ⁸ Tak więc jeżeli człowiek wiele lat żyje, ze wszystkich niech się cieszy i niech pomni na dni ciemności, bo będzie ich wiele. Wszystko, co ma nastąpić, to marność. ⁹ Ciesz się, młodzieńcze, w młodości swojej, a serce twoje niech się rozwesela za dni młodości twojej. I chodź drogami serca swego i za tym, co oczy twe pociąga; lecz wiedz, że z tego wszystkiego będzie cię sądził Bóg! ¹⁰ Więc usuń przygnębienie ze swego serca i oddal ból od twego ciała, bo młodość jak zorza poranna* szybko przemija.